Proeven en eten

Mijn kleine meisje zag het wel zitten, dat eten. Als zij bij ons op schoot zat tijdens het avondeten werd en driftig gekeken, gesmakt en vooral gekwijld. Dus doopte mijn lief zijn pink in de vanille vla en liet dat aan ons meisje proeven. Twee grote ogen, twee driftig trappelende voetjes. Dat vond de freule wel wat.

Het kon natuurlijk niet bij proeven blijven. De keren dat ze na het vla-experiment bij ons op schoot zat trok ze met een Hercules inspanning haar buikspieren hard aan om zo haar snoetje in dat bord vol heerlijkheden in te graven. Althans, ik denk dat ze daar op mikte. Want in de praktijk zou dat voorhoofd en tafelrand betekenen, ware het niet dat wij gelukkig oplettend genoeg zijn.

Dus. Deze dame is rijp voor eten. Vindt ze. En dus gaat moeders ook voor haar koken.

Aangezien ik voor een aantal dingen allergisch ben zouden we het beste met groente kunnen beginnen, zeggen ze. Daarbij gaan ze er natuurlijk volledig aan voorbij dat mijn allergien niets met fruit te maken hebben, maar soit. Worteltjes it is. Drie worteltjes gestoomd en geblenderd. Een meisje achter een overgrote slab. En met het aanvliegen van een lepeltje werd gehijgd van blijheid en getrappeld van anticipatie. En met het afhappen van het lepeltje werden de ogen groot. Worteltjes, hoera! En na twee keer smakken werden de wortels weer vakkundig naar buiten gebonjourd. Blegh, worteltjes. Het gehele theater heeft zich een hap of wat herhaald, waarna mijn meiske heerlijk tevreden is gaan slapen.

Inmiddels zijn we een week verder. Mijn meisje geniet van bloemkool, broccoli, sperzieboontjes met tomaat, snijboontjes en wortel. Met overal lekker een stuk aardappel bij. En eet daar stevige porties van - drie eetlepels vol is niets.

Maar wat nou zo grappig is. Ze geniet van haar groenten. Maar met fruit, lekker zoet fruit, hoef je niet bij haar aan te komen.