dinsdag 16 augustus 2011

Babybrabbels



Mijn lieve Belle krijgt babbels. En met de babbels krijgt ze al een heel vocabulaire. Ik herken ondertussen zes mededelingen van haar kant, een score dat me best wel een beetje trots maakt. Ik techneut met talendeuk heb mijn eerste woordenboekje geschreven.

miieehiieehiieemieemieemieehieehiee: Ik wil mama. Of ik wil de borst.
Of ik wil beide. Maar til me NU op!

MehMehMeh: Olifantentut waar ben je? Ah, olifantentut, daar ben je.
Olifantentut, ga je mee. Kijk, olifantentut, daar ligt de kat. Diverse variaties op dit thema zijn, natuurlijk, mogelijk.

smak, klak, smek [Geluiden gemaakt met de tong minstens een cm buiten de mond]: Ik zie iets waarvan ik vind dat het eetbaar is en waar ik wel trek in heb. Regel dus NU even dat ik het mag eten.

WOOOOEEEEHAAAAAAHHHHHHWOOOEEEHHWOOOEEH: Ik ben het er niet mee eens dat je dat van me afpakt, dat je me omduwt, dat dit stukje speelgoed niet doet wat ik wil, dat ik sta en niet zit, dat ik zit en niet sta, dat ik in bedje gelegd ben omdat ik moe ben.

sprrrlttrrrt [inclusief speeksel]: Stormvogel (of alternatief speelkameraadje)

sprrrlttrrrt [exclusief speeksel]: Poepbroek

zaterdag 13 augustus 2011

Het einde van de mamamelkmachine

Afgelopen week was ik ziek. Maandag en dinsdag zelfs zo dat mijn hersencellen op standby stonden. En ik er dus niet aan dacht om te kolven. En het zotte was, ik merkte het niet. Geen ploftieten, geen stuwing, geen gelek. Ja, dinsdagochtend merkte ik het, toen ik in de koelkast misgreep - geen melk. Gelukkig had ik vriezervoorraad.

Nou was dit voorheen reden geweest voor grote paniek, en een stressaanval die mijn maagontsteking een randje dichter naar de afgrond had gebracht. Maar die bleef dus uit. En toen ik dinsdag het kolven voor de tweede keer vergat was het gesprek geopend. Tussen mij en mij, tussen mij en mijn lief en tussen mij en Belle.

Hoeveel drinkt mijn meisje nou nog overdag bij me? Tsja. Twee, soms drie keer. En dan vijf minuten, max. Met de nodige onderbrekingen. (Hee, wat doet de stormvogel nou?) Maar hoeveel is dat nou echt? En wat drinkt ze op de Koe nou gemiddeld? Uhm... gemiddeld een 80cc, en de rest gaat door de gootsteen. Uitschieters daargelaten. Het zet niet echt zoden aan de dijk.

En dus viel het volledig ontspannen en logische besluit dat ik stop met kolven. Mijn meisje mag de vriezervoorraad opmaken, en dan krijgt ze daarna, als ze negen maanden en een week is, poedermelk mee naar de Koe. En het voelt ok, het voelt goed dat ik deze keuze nu maak.

Overdag, thuis, krijgt ze met de lunch ook een kleine fles poedermelk, 120cc. En verder mag ze gewoon haar mama-comfort blijven halen. Zolang mijn borsten die onbalans tussen de dagen van de week toestaan. En volgens mij loopt die onbalans wel los, dus dat komt wel goed.

En de avondvoeding en nachtvoeding, die houden we er lekker nog even in. Ze is nog lang geen 1.

vrijdag 5 augustus 2011

Het einde van een fase (1)


Mijn lieve kleine freule, mijn mooie bloeiende bloem. Wat ga je hard kleine meid; wat word je ontzettend snel groot! Zitten en kruipen en staan doe je alweer een tijdje, zodanig dat je al vol zelfvertrouwen rondscharrelt door huis en tuin. Dat je je een paar weken geleden voor het eerst optrok tot staan aan je little people boerderij, daar ben ik ondertussen ook alweer van bijgekomen. Ik verdedig het niet meer als 'verticaal kruipen' maar vertel trots dat, ja, mijn kleine meid staat al. En dan moet ik je af en toe wel verdedigen hoor, want sommige mensen vinden het belachelijk dat een kind onder de zes maanden al zoveel kan. Maar, *schraap keel*, je bent al bijna acht maanden, je bent gewoon een prachtig mooi klein en fijn poppetje.



Je bent nu acht maanden en twee weken en een dag oud en je stapt trots langs de bank, papa's been en de salonkist. Je zit niet meer in je schommelstoel. En ook de box heeft zijn charme verloren. Dit weekeind moet de bezem er maar eens door. Door de woonkamer, de keuken, de slaapkamer en uiteindelijk ook door mijn hart. Want je bent geen kleine baby meer. Officieel ben je misschien nog lang geen dreumes, maar, lieve kleine dreutel van me, je bent allang geen kleine baby meer. Je groeit, je rent, je vliegt... het is een groot plezier om naar je te mogen kijken, naar elke ontdekking die je doet. En ik heb bewondering voor die ontzettende ontdekkingsdrang van je, de drang om te ontdekken wat er na de volgende hobbel te vinden zal zijn.