Mijn lieve kleine freule, mijn mooie bloeiende bloem. Wat ga je hard kleine meid; wat word je ontzettend snel groot! Zitten en kruipen en staan doe je alweer een tijdje, zodanig dat je al vol zelfvertrouwen rondscharrelt door huis en tuin. Dat je je een paar weken geleden voor het eerst optrok tot staan aan je little people boerderij, daar ben ik ondertussen ook alweer van bijgekomen. Ik verdedig het niet meer als 'verticaal kruipen' maar vertel trots dat, ja, mijn kleine meid staat al. En dan moet ik je af en toe wel verdedigen hoor, want sommige mensen vinden het belachelijk dat een kind onder de zes maanden al zoveel kan. Maar, *schraap keel*, je bent al bijna acht maanden, je bent gewoon een prachtig mooi klein en fijn poppetje.
Je bent nu acht maanden en twee weken en een dag oud en je stapt trots langs de bank, papa's been en de salonkist. Je zit niet meer in je schommelstoel. En ook de box heeft zijn charme verloren. Dit weekeind moet de bezem er maar eens door. Door de woonkamer, de keuken, de slaapkamer en uiteindelijk ook door mijn hart. Want je bent geen kleine baby meer. Officieel ben je misschien nog lang geen dreumes, maar, lieve kleine dreutel van me, je bent allang geen kleine baby meer. Je groeit, je rent, je vliegt... het is een groot plezier om naar je te mogen kijken, naar elke ontdekking die je doet. En ik heb bewondering voor die ontzettende ontdekkingsdrang van je, de drang om te ontdekken wat er na de volgende hobbel te vinden zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten