Draakje Belle kletst zo onderhand heerlijk de oren van ons hoofd. Tijdens het ontbijt begint ze, maar verstaan we haar vaak nog niet - wat waarschijnlijk vooral aan ons ligt. Achterop de fiets wordt alles wat ze ziet bezongen. Ze praat met andere kinderen, wildvreemde oude besjes in de winkels, kassieres, kippen, de kat en al het speelgoed. Altijd vrolijk, en altijd een praatje.
's Avonds, na het voorlezen, wordt er altijd nog even geknuffeld en praten draakje en ik de afgelopen en de komende dag even door.
Heb je een fijne dag gehad, lief draakje?
'Jah. Mama blij. Thijmuh blij. Bewwa blij. Dagh ffijnn.'
En gaat mijn lieve draakje nu slapen?
'Neehj. Bewwa nee djaak. Bewwa meid. Mama-meid.'
Gaat mama's grote meid dan nu lief slapen?
'Jah. Gronk, pfieh, gronk, pfieh. Koei mama.'
Mijn heerlijke meid wordt groot, praat, en praat niet alleen maar herkent en benoemt gevoelens. Nu alleen nog werken aan de prioriteiten wie het blijst moet zijn op een dag: Bewwa self natuurlijk. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten