De geboorte van een meisjesmoeder.

Vier jaar geleden was ik zwanger van de stormvogel. Met een groeiende buik had ik veel dromen en verwachtingen aan die kleine gup die daarbinnen rondzwom. Wat hoopte ik dat hij een jongen, een manneke, een binkie zou zijn. Want ik kon mijzelf toch echt niet als meisjesmoeder zien. Ik was toch meer een jongensmoeder? Altijd aan het klussen. Wars van strikjes, lintjes, ruches, kant of andere opsmuk. Niet in het bezit van make-up of haartrutterijen. Nee, dat getut, daar zou ik niet gelukkiger van kunnen worden.

En mijn droom werd bewaarheid. Op 11 oktober 2007 legde mijn eigen lief een prachtig klein kereltje voor het eerst op mijn buik. Wat een prachtdroom. Een jongen vol energie. Stoeien, rennen, klussen, verbouwen, sleutelen. Ook een jongen die graag in de keuken staat en een geweldige ijdeltuit is. Maar een echte jongen desalniettemin. Ik genoot van mijn rol als jongensmoeder. Trots op zijn eerste blauwe oog. Bevreesd voor zijn eerste gebroken arm.

Toen werd er in huize KvW gesproken over een tweede kind. En stiekem van binnen hoopte ik dat de tweede dan toch een meisje zou worden. Dat ik de kans zou krijgen ook de rol van meisjesmoeder te ervaren. Ik werd zwanger. Ziek, zwak en misselijk. En boven de WC pot realiseerde ik me dat dit niets anders kon zijn dan een meisjeszwangerschap. Vraag me niet waarom, die wetenschap vloog bij mij naar binnen terwijl het ontbijt de omgekeerde route volgde.

Ik vertelde mijn droom en mijn verwachting aan vele toehoorders, maar kon niet anders dan wachten tot de besteldatum van mijn kindje om te zien of mijn beeld klopte. Nou ja, niet anders? Ik kon prima bij verschillende winkels en webwinkels de allermooiste meisjeskleren kopen voor mijn droom. Want ik was stellig overtuigd van mijn gelijk. Terwijl de rest van de wereld mij vertelde dat ik moest afwachten had ik mijn hele beeld en haar hele klerenkast al ingekleurd. En terwijl ik bij de zwangerschap van de stormvogel iedereen die het maar wilde horen vertelde dat als hij al een meisje zou zijn hij geen roze, geen rokjes, geen strikjes, geen trutjes aan zou krijgen, deed nu roze de intrede in huize KvW.

Ik moet toch wel de geweldigste geluksvogel op de wereld zijn, want ook deze droom werd waar. 18 november 2010 kreeg ik mijn kleine mooie meiske voor het eerst op mijn borst gelegd. Ik heb wel tien keer onder de doek gekeken of het klopte. Ja, het klopte. Ik was moeder van een dochter.


En vanochtend keek ik in het mandje van mijn dochter, en zag ik dat ik ook een echte meisjesmoeder kan zijn. Mijn kleine stoere meid heeft haar eerste rokje aan.

En als ik nu in de klerenkast van mijn Belle kijk zie ik roze en paars, ruches, kant en strikjes. In de la liggen lieve haarspeldjes te wachten op langere lokken haar. Deze meisjesmoeder is helemaal los, en geniet ook daar volop van.