It's all in a name.

Toen ik op twitter begon te schrijven over mijn fantastische kleine zoon realiseerde ik me al snel dat ik daar niet zijn eigen naam voor wil gebruiken. Alles wat ik nu op internet over hem gooi staat daar de rest van zijn leven en langer. Nou heeft mijn lieve zoon ook een tweede naam, eentje die perfect bij zijn karaktertje past. Storm. Soms driftig, soms druk, altijd Storm. En de verbastering naar Stormvogel... tsja, dat past gewoon. Dat past zo goed dat hij zich aangesproken en beledigd voelt als ik hem in het echte leven zo noem.

En toen kreeg ik een geweldig prinsesje erbij. En ja, die moest ook een internetalias krijgen. Want ook haar wil ik het niet aandoen dat de pestkoppen en toekomstige liefdes in haar klas alles kunnen nalezen over haar spuitluiers, haar borstmomentjes en haar schattige gebrabbel. In eerste instantie verbasterde ik haar naam tot Belle. Alleen leek dat nog veel te veel op een afkorting van haar echte naam. Eentje die ik in het echte leven ook nog eens niet wil gebruiken ook. Dus ik was er nog niet klaar mee.

Nu, vier maanden en vier dagen later kwam ik met hulp van de twitteraars uit mijn timeline eindelijk uit op haar virtuele naam. Eerst verbasterde Belle al tot Bellefleur, een naam die voelt naar Franse adel, een naam voor een prinsesje. Maar het voelde nog niet 'af', er miste nog iets. De toevoeging kwam op een hele vroege ochtend: Freule Bellefleur. Perfect. Een naam voor een prachtig mooi meisje. Een naam voor een meisje dat met haar lach de hele wereld om haar vingers windt.  Dat onderzoekend, ondeugend en soms ook zelfingenomen de wereld in kijkt. Een naam die zingt als een liefdesliedje voor een meisje dat zich als een mooie bloem in het leven ontvouwt.

Lieve Freule Bellefleur, kleine Belle, vrolijke freule, mooie bloem - hierbij geef ik jou met gepaste trots je virtuele naam.

Met dank aan een aantal twitteraars... jullie weten wie!